Mehmet Çetin – Memleketimin Yollarında Yürüyorum (14)

Memleketimin yollarında yürüyorum 14
Kale Mahallesine doğru
Biz garaja girmeyi erteleyelim sola yukarı doğru devam edelim: Sağ taraf, garajın gittikçe alçalan duvarı vardı ki ilerideki sağa yuvarlanan yukarı kısımdaki duvar neredeyse yol ile aynı seviyeye gelir. Bu da ayrı probleme yol açar. Zira orada oynayan, koşan çocukların hızını alamayıp yaklaşık iki metre yüksekliğindeki garaj duvarından aşağıya düştükleri çok olur.
Kimi arabaların uçtuğu da vakidir. İşte bu duvarın sağa kavis yaptığı yerin sol tarafında mükellef ve iki katlı kırmızı ev Petrolcü Topal Hasan’ın evi idi. Hasan Emminin evinin alt tarafındaki yol, Fırıncı Fahrettin Kaynak’ların evine gider. Üst tarafında ise Mamığ’ın evi vardı. Nevşehirli hurdacı Ali Osman’ın hanımı Akkadın teyze, çok samimi müşfik bir kadın idi. Oğlu Turgut ağabey babacan ve cana yakın olup, onun iki erkek kardeşleri de mahalleden arkadaşlarımızdır. Akkadın’ın evinin önünde mahallenin genel çeşmesi vardı. Çeşme, o bölge kadınlarının bir araya gelerek dertleşilmesi, çamaşırların yıkanması, evlere suların taşınması, zaman zaman arabaların yıkanması gibi çok işlerin mahallidir.
Çeşmenin önü veya hemen altı mahallenin küllüğü idi. Eşekler ağnardı. Her eşek kendi küllüğünde ağnar atasözünü hatırladıkça hep orası gelir insanın aklına.
Çeşmenin hemen üstünde iki katlı ve mavi renkli ev, boyacı Recep Amcanın evi idi. İrecebin Meliha’sı da mahallenin sevilen ablasıdır. Bunun evinin sol üstünde ise Cevriye Bacı’nın evi vardı ki aşağıya kadar orta genişlikte üzeri çalı döşeli bahçe duvarları toprak sıvalı idi.
Akkadın’ın Mamığ’ın evinin yanındaki mahalle çeşmesi başında tek tük kadınlar öğlene doğru toplanır. İreceb’in Meliha’sı da gelir birazdan. Karaböcüğün Alirıza’nın hanımı ile ayakkabıcı Hakkı’nın Nazmiye’si de geliyor. Cevriye Bacı, şalvarını toplayarak damının köşesine serdiği minderin üstüne oturup, olan biteni seyereder.