Mehmet Çetin – (Dursun Koçak)

Rahmetli Dursun’un bendeki en hatırlatıcı vasfı, çok okumasıdır. Yanı sıra, konuşması yani çok konuşması. Muhtemelen konuşmaya bu kadar arzulu olması, ondaki çok bilgi birikiminin tahriki olsa gerek. Öğrendiği malumatı, birisiyle paylaşıp, tartışma ve değerlendirmesine mutlu oluyor, insanlara faydalı oluyordu.
Aynı mahallenin çocuklarıyız. Babalarımız hem komşu ve hem de dostlar idi. Kurşunlu Camiinde rahmetli Âdem Hoca’dan Kur’an okumayı beraberce öğrendik. Çarşıdaki dükkânlarımızda babalarımıza yardımcı olurduk. Çocuk yaşımızda ticareti öğrenirdik.
Benim, Hasanoğlan Öğretmen Okuluna tahsile gitmem, mahallemizle olan alâkamı ister istemez biraz gevşetmişti. Teğmenlikten ayrıldığını biliriz.
Dursun ile sonraki merhabamız, öğretmenlikten ayrılıp, baba mesleğine dönmemizle yenilendi. Cuma namazını, rahmetli Cüce Sait’in dükkânından aşağıdaki Mescitte kılıp, beyaz eşya satan Yaylak’lı Mustafa Ünal’ın dükkânına uğrardım. O sıra Dursun da gelir, derken sohbete Köfteci Hayrettin, Berber Atak, Televizyoncu Durhayat ve Çatçat’lı Sefa da gelince sohbet halkası tamamlanır. Mustafa’nın nükteleri zaman zaman Dursun’u bastırırdı. Onun açtığı ya da açmak istediği konular ayaküstü mevzular değil, oturup enine boyuna müzakere edilmesi gereken nev’inden idi. Dolayısıyla meselenin ehemmiyetine dikkatini çeker ve kendisini Risale-i Nur sohbetine dâvet etmiştik.
Dursun kardeşimiz, fikr-i sabit olanlardan değil idi. Çok defa sohbetimize geldi ve önemli akaid konularını ciddî zeminde, seviyeli sohbetimiz olurdu. O, daha fazlasıyla siyasî ve ekonomik sebebler noktasından yaklaşır ve oralarda çözüm aradı.
Doğrusu insanın cemiyet hayatı ve iktisadî hayatı, gayet ehemmiyetlidir, lâkin bu iki hayatına ruh olacak ve doğru bir istikamet verecek ana muharrik lâzımdır. İnsanın; iç dünyasının, varoluş gerçekleri ile uyumlu olması, onun dış dünyasındaki vazifesinde başarılı kılar. Bu cümleden hareketle insan; maddî yönünü, maddeye bakan yüzünü manevî ve ruhî dünyasındaki donanımları ile tanzim eder, tertip eder, organize eder.
Dursun arkadaşım, bu konuların tam ortasında bir adam idi, zira babasından aldığı temel eğitimi var idi. Bu sebeple kendisi ile sohbetimiz daha verimli devam ediyor idi.
Memleketimden ayrıldıktan sonra selamlaşmalarımız uzaktan oldu. Zaman zaman görüşmelerimiz olsa da. Ankara’ya işini, kardeşi Yaşar ile taşıdıklarını orada devam ettiklerini biliyorum. Edindiğim bilgiye göre amcasının oğlu ve iş ortağı Candemir Koçak, vefatı sonrası borçlarının ödenmesinde çok yardımcı olmuş, sağ olsun.
Hayat bu, işlerimizin en mühim olanı, şimdiye yakın zamanda yapmalıyız. Sonraya bırakanlar, o ideal zamanı bir türlü yakalayamayanlardır. Dursun ile yaptığımız sohbetleri hatırlayınca, iyi ki zamanında yapmışız derim.